بین غم و تهی بودن، غم را انتخاب می‌کنم.

بعضی هنرپیشه ها خیلی تو دل برو و جذاب هستن.مثلا Léa Seydoux.خیلی قشنگه لامصب.کلا چهره هایی که یه غم نهان دارن خیلی قشنگ هستن.

شجاعت یعنی اینکه بترسید اما هرطوری که شده یک قدم به جلو حرکت کنید.

دیشب فیلم Road House رو دیدم،داداشم جیک جینهال توش بود،عجب بدنی ساخته بود و فیلمش هم اکشن خوبی داشت.مدتهاست هالیوود دیگه فیلمهایی که به قول خودشون مردانگی سمی رو تبلیغ بکنه نمیسازن.ولی مردانگی سمی مگه چه ایرادی داره؟فیلمهایی که تمرکزشون روی تستسترون باشه و مردها بزنن همه چی رو داغون بکنن و دوتا گولاخ کیر کلفت دعوا بکنن.خلاصه دیگه همچین فیلمهایی ساخته نمیشه و این فیلم کمی به اون فضا نزدیک بود.

تو هم اگه دلت برای سینمای اکشن دهه ۸۰ و ۹۰ تنگ شده پس یه فاتحه واسه مرحوم بروسعلی بفرست.

غم زمانه خورم یا فراق یار کشم؟ به طاقتی که ندارم کدام بار کشم؟

غم تتلو کم بود ، شاهزاده سرین هم بهش اضافه شد.من موندم این کس خل چرا اومد ایران؟

برخاستن بی قیل و قال شاید رسالت من است نه اینکه سعی میکنم ، نه ، طلوع عادت من است

به نام خدا

بلاگ اسکای دوستت دارم.تو رو خدا دوباره فیلترم نکن.هیچی در موردت نمیگم.

من برگشتم.

اگه تو هم دلتنگ منی پس پاشو یه لیوان آب پرتقال طبیعی بخور.