وقتی دانستی که خطایی مرتکب شده‌ای، گامهایی پیاپی را برای رفع آن خطا بردار.

سلام

ممنونم از کسانی که هنوز به وبلاگ سر میزنن و اینجا رو میخونن.راستش بیشتر تو کانال مینویسم و اونجا دم دست تر هست،ولی دلیل نمیشه که وبلاگ ننویسم.

از اوضاعم بگم خوبه خدا رو شکر،طفل معصوم اذیت نمیکنه،در واقع عزیز دل خوب جمعش میکنه و بلده چی کار کنه که بچه گریه نکنه،لحظه به لحظه بهش ممه میده و بچه هی میخوره و پی پی میکنه.برخلاف چیزی که دیگران میگفتن و منو میترسوندن شب ها خوابم به هم نخورده.ساعت ۹ شب که میشه رسپریدون رو میندازم بالا و میخوابم تا ۶:۳۰ صبح.در طول شب هم به خاطر آپنه و تشنگی و گریه بچه هم بیدار میشم ولی بعدش به خواب میرم.

امشب یه دکتر میاد خونمون که بهم دستگاه تست خواب وصل بکنه.امیدوارم همه چی خوب پیش بره.

هر جمعه با عزیز دل یه مینی سریال میبینیم و زندگی جریان داره،مادر من ۶ روز موند پیشمون و مادر خانمم هیچی نموند پیشمون و عملا توی بزرگ کردن این بچه دست تنها هستیم،در واقع زنم دست تنها هست.ولی ظاهرا تجربه اش توی بچه داری بالاست.

دیگه چی بگم؟یه پیشنهاد کاری دیگه دارم که چند روز در هفته عصرها برم کار بکنم،هنوز نمیدونم قبول بکنم یا نه،توی شیراز خوب پول نمیدن،ولی شاید برم.

بچه داری و زایمان و تولد بچه مثل قضایای ازدواج میمونه،شما وقتی بخوای ازدواج بکنی میتونی بی نهایت خرج آتلیه و لباس عروس و باغ و تالار و غذا و مراسمات مختلف بکنی و یا این که میتونی دست یارت رو بگیری و بری دفترخونه عقد بکنی و والسلام.حالا خرج های بچه هم جوری هست که هیچ سقفی نداره،بی نهایت خرج زایمان و بیمارستان و سیسمونی و پوشک میتونی بکنی و میتونی هم به ساده ترین شکل ممکن ببریش جلو.

هوای شیراز هنوز گرمه و خنک نشده که جای شکرش باقیه.

یه چیز دیگه هم میخوام بگم،گفتنش از آدم آتئیست لامذهبی چون من شاید عجیب باشه،ولی بعضی وقتها فکر میکنم که خدایی هست و حواسش به من هست،و هر اتفاق و بلایی توی زندگی سرم اومده عین نیازم بوده،به مرحله والایی از پذیرش زندگی رسیدم.به خودم و گذشته و زندگی ام نگاه میکنم.من آدم زرنگ و باهوش و پر از استعدادی نیستم،ولی کارها برام خوب پیش میره،مشکلات برام آسون میشه،بچه خوب گیرم میاد،زن عاشق و آرومی دارم.نمیدونم چرا؟فقط حس میکنم دستی در تمام طول زندگی ام همراهم هست که منو از بین مسیرهای مختلف به سمتی راهنمایی میکنه که اتفاق های خوب برام بیفته.شاید واقعا خدایی هست و این دست خدا باشه.وقتی به این چیزها فکر میکنم از خودم خجالت میکشم و با خودم میگم پس اونی که تو زندگیش پشت هم بدشانسی و تصادف و مریضی و تنهایی و اندوه نصیبش میشه چی باید بگه،اگر خدایی هست که داره برای من و بعضی ها بهترین ها رو رقم میزنه پس چرا واسه دیگران این کار رو نمیکنه.سردرگمی های بیست و سه،بیست و چهار سالگی و اون سال ها دوباره به مغزم هجوم آورده که شاید یه قدرت برتر،یه کارما،یه خدایی واقعا باشه.

ممنونم که تا اینجا خوندی،تو خواننده خوبم اگر نبودی منم قدرت نوشتن نداشتم.خوندن تو باعث میشه که انگیزه نوشتن داشته باشم.دوستت دارم خواننده عزیزم.