احساس عجیبی دارم،از پریشب که توی خواب تنفسم قطع شده و واسه چند لحظه مُردم تا همین الان دارم به این فکر میکنم که نکنه من زود بمیرم.دلم میخواد اقلا ۸۵ سال عمر بکنم تا طفل معصومم تو ۴۵ سالگی پدرش رو از دست بده و بزرگ باشه حداقل.از مُردن نمیترسم،از این که بچه ام تنها بزرگ بشه ناراحت میشم.ایشالا صد سال عمر بکنم.
من کمتر مینویسم شما کدوم وبلاگ ها رو میخونید؟دیگه اثر و آثار من توی جامعه بلاگ اسکای کم رنگ شده و کسی مثل سابق طرفدار من نیست.چند نفری خواننده خاص و ثابت و همیشگی دارم که دستشون رو میبوسم.
تراویس، سخت نگیر. حتما دنبال دکتر و درمان باش. مثبت فکر کن. همیشه آرزوهای خوب برای خودتون داشته باشین. چنین چیزی ممکنه برای هر کسی پیش بیاد. مواظب خودتون، نی نی و عزیز دلتون باشین.
نیره دوستت دارم.
تراویس نگرانمون کردی
حتما روی اپنیا ماشین فکر کن.
تهران کلینیک خواب داره
الان وقت این هست که به خودت بیشتر برسی
نگذار عزیز دلت دغدغه ای بیشتر از بچه تون و رسیدگی بهش داشته باشه
ورزش کن برادر من
عصبانی هم نشو
به قول بانو تیلور سوئیت هیترز گانا هیت هیت هیت هیت ،بات آم گانا شیک شیک شیک شیک، شیک ایت آف، شیک این آف...
یک وقت به تیلور سوئیفت چیزی نگی ناراحت می شم.
هاله جون دوستت دارم به خدا.
شیراز هم کلینیک خواب داره.ولی بیمه ام تحت پوشش نداره این رو.
امروز میرم دکتر عزیزم.مرسی که نگرانم بودی.تیلور سوئیت رو دوست دارم،ولی تو رو بیشتر از همه دوست دارم عزیزم