چشمانت را خوب باز کن و نگاه کن، چهرهٔ خود را در تصویری می‌بینی؛ با گوش‌هایت خوب گوش بده، صدای خویش را در همهٔ صداها می‌شنوی

مهربانی اول:هر چی وبلاگ میخونم بیشتر از جامعه وبلاگ نویس ناامید میشم.توی کل وبلاگ های بلاگ اسکای دو یا سه تا وبلاگ هست که من دوست دارم بقیه رو باید بریزی تو مستراح و سیفون رو بکشی.در همین حد آدم تخمی و رُک و بی ادبی هستم و تعارف هم ندارم با کسی.البته در زندگی واقعی من تخمی بودن آدمها رو به روشون نمیارم.در زندگی واقعی هم آدمها همین قدر کس شعر و بیخود هستن.آدم درست و حسابی که دندون هاش تمیز باشه،بو عرق نده،شاکر خدا و نعمت هاش باشه و طماع نباشه اصلا پیدا نمیشه،اکثر قریب به اتفاق آدمها کس شعر هستن و تا دو کلمه باهاشون حرف میزنی حالت به هم میخوره ازشون.

مهربانی دوم:این کلیپ های پیاده روی اربعین رو میبینم با خودم میگم چقدر باصفا هست،کاش منم میرفتم.ولی گرم هست لامصب،من آدم راه رفتن پیاده توی گرما نیستم.خدا قسمت بکنه یه سال برم پیاده روی اربعین.

چه جالب،اگه توی یه سایت ،مثلا همین وبلاگ یه قسمتی از نوشته ها رو انتخاب بکنید و read aloud رو بزنید براتون میخوندش.