هیچ کس نمی‌داند که فردا چه به دست می‌آورد، و هیچ کس نمی‌داند که در کدامین سرزمین می‌میرد

این آدم های دور و اطرافم رو میبینم میگم چقدر خوش شانس هستن.ما که نه بابای خوبی داشتیم و نه پولی واسمون گذاشت،یه ازدواج تخمی هم کردیم و کلی از زندگی عقب انداختمون.ولی خوب خدا رو شکر الان زندگیم داره عادی میشه.البته اگه اون زن سابق بزاره،چند روز پیش از دادگاه زنگ زدن و گفتن ۸ سکه عقب افتادی و بیا بده.یه جوری میگه بیا ۸ تا رو بده انگار ۸ تا آدامسه.من میبینم پرونده های بقیه رو سالی یا دو سالی یه سکه هستن.من بدبخت قاضی نامرد اول زد واسم همه سکه ها رو یکجا بدم.بعد کلی اعسار راضی شدن ۵ ماهی یک سکه بدم.خدا از سر گناهان قاضی هایی که حکم بد میدن نگذره.با سرنوشت و زندگی آدمها مثل آب خوردن بازی میکنن.

دیگه چی میخواستم بگم؟آهان،کاش میشد هنرپیشه ها یا خواننده ها هم کاندید بشن اون وقت من به محمدرضا گلزار رای میدادم،دوسش دالم.

میدونید چی جالبه؟خیلی ها ،واقعا خیلی آدمهای زیادی از یازده سال پیش تا الان میخواستن که من ننویسم،گزارشم رو دادن،فیلترم کردن،مسدودم کردن،ولی من مثل رودخونه ای جاری همیشه جریان دارم و به فضای وبلاگستان فارسی نور و روشنایی و زیبایی میدم.

نیره جون جواب ایمیل ات رو دادم،زود جوابم رو بده.من آدم حساسی هستم دوست دارم زود بهم جواب بدن.