دنیایی که توش زندگی میکنم و آدمهایی که اطرافم میبینم با دنیای ادایی توی موبایلم هزاران فرسخ فاصله داره.وقتی آدمهایی رو میبینم که وسط کویر کار میکنن،ماه ها خونه نمیرن،اون قدر درگیر کار هستن که اصلا نمیدونن توی دنیا چه خبره و از این اداها خیلی فاصله دارن، اصلا خجالت میکشم حتی فکر بکنم به این جور مسائل.اصلا شرمم میاد که بخوام اظهار نظری در مورد همستر کمبت و بلایند دیت و صف احمقانه پاستا بکنم.
بعضی وقتا دلم میخواد یه گوشی نوکیای ساده داشته باشم و توانایی اینو داشته باشم که از همه بند و بساط شبکه های اجتماعی دل بکنم
خرید گوشیه که سخت نیست اون عادتی که الان شکل گرفته سخته
لامصب نمیشه.همه رو درگیر تکنولوژی کردن
الان یه عده ای هم وسط همون کویر سوار برشتر دارن میزنن رو همستر و سکه درمیارن:)
حماقت آدم تو هر نقطه ای جوابه:)
دوستم چندوقت پیش که هنوز تازه نات کوین اومده بود واسم لینکشو فرستاد اما من اهمیتی ندادم و خودش زد و آخرشم چند وقت پیش میگفت ۱۵میلیون شدو فروختم!
خیلیام وقتی دیدن اینجوری شده و یه عده ب نونو نوایی رسیدن حالا رفتن سراغ همستر اما من اصلا به این چیزایی که یهویی همه میرن دنبالش خوشبین نیستم و سراغشم نمیرم.
تو آخه کارت درسته