زمان همانند رودخانه ای است که اگر جریانش را تعیین نکنی تورو بر سر راهش نابود خواهد کرد.

از ما دهه شصتی ها که بپرسی بهترین سالهای زندگیمون از سال ۸۰ تا ۹۲ بوده،بعد از اون ریدیم.از یه دهه پنجاهی بپرسی میگه دهه هفتاد،از یه دهه چهلی بپرسی میگه دهه شصت درسته جنگ بوده ولی سالهای زیبایی بوده و همه کنار هم خوش بودیم و این صحبتها.

جواب درستی برای این سوال وجود نداره و هر کس بنا بر سن و سالی که داره یه مقطعی رو بهترین سالهای زندگیش میدونه و همه هم به سن ۲۰ تا ۳۰ سالگی اشاره میکنن.حالا بیست تا ۳۰ سالگی ما دهه شصتی ها افتاد بین سالهای ۸۰ تا ۹۳ و اون ورا.

در واقع به نظر بنده حقیر فدوی امت بیست تا سی سالگی بهترین سالهایی هستن که آدم جوون هست و گیرایی بالایی داره و امید و نشاط درونش موج میزنه،من توی اون سالها دقیقا مثل یه کره بز بودم،پر از نشاط و انرژی.به نظرم بیست تا سی سالگی نورها روشن تر هست و درخت ها سبزتر و خوراکی ها خوشمزه تر و همه چیز زیباتر هست.

اگر بین بیست تا سی سال هستی قدر تک تک روزها و لحظه هایی رو که داری بدون و ازش لذت ببر.

اگه تو هم حاضری همه چیز رو بدی ولی واسه یک ساعت دوباره تو دهه هشتاد زندگی بکنی و نفس بکشی پس یه بوس به جنیفر لارنس بده.