میدونی توی دنیای وبلاگ نویسی چی منو خیلی ناراحت میکنه،این که همیشه منو نادیده گرفتن.الان که دیگه وبلاگ من مسدود شده و این وبلاگم هم کم بازدید هست و دیگه گمنام ترین هستم بازم وبلاگ هایی هستن که وقتی من نظر میزارم توشون نظراتم رو تایید نمیکنن.خیلی از دستشون ناراحت هستم.تنها کسایی که توی این جهان وبلاگ نویسی همیشه من رو دوست داشتن داداشم فیل بوده و خانوم ف.
بعضی وقتا انقدر کلمات خاص به کار میبرید که بعضی آدما مجبور میشن تایید نکنن
دلخور نشید
والا هیچ کلمه خاصی هم به کار نمیبرم به قرآن
تراویس میدونستی تو منو با بلاگ اسکای اشنا کردی؟
ناراحت بودم سرچ کردم زندگی تخمی
وبلاگ تو اومد قبل از اون نمیدونستم همچین جایی وجود داره
خیلی خیلی دوست دارم
آخی،عزیزم.ایشالا که همیشه موفق باشی،کنکور بدی،رشته مورد علاقه ات قبول بشی
کامنت ریرامیرا خیلی خوب بود
کلی خندیدم
قربون خنده هات
من با نوشتههات تا اونجایی حال میکنم که سیاسی نشه، چون بدجور زاویه داریم با هم:))
پس دیگه سیاسی نمی نویسم.میدونی آخه بعضی وقتها آژیته میشم.ترس وجودم رو میگیره
راستش منم قضیم با ریرامیرا مشابهه
وقتی برای بار اول اومدم اینجا اولین وبلاگی که باز کردم وبلاگ تو بود و اون نوشته هات راجب جن و اینا
عه.چه جالب.باعث افتخار من هست.شما خیلی لطف داری نازنین.
یادش بخیر اون دوره و وبلاگ قدیمی هم عالمی داشت واسه خودش